Πήγαμε και εμείς στον “Έμπορο της Βενετίας” – Κριτικές κοινού | elamazi.gr
Κριτικές κοινού
Περισσότερα εδώ…
Κριτικές κοινού
Περισσότερα εδώ…
«…Η αρμονία της ομάδας των Ηθοποιών, κάτω από την baguette του Δρίτσα, σε κίνηση, λόγο και υποκριτική «ετερότητα» -προς εξυπηρέτηση των ρόλων- είναι αξιομνημόνευτη! Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε Λονδρέζικη λαϊκή παράσταση, που απευθύνεται άμεσα σε όλους χωρίς «αποκλεισμούς». Αγγίζοντας εφευρετικά την εποχή μας, σεβόμενη απόλυτα το παρελθόν, μα κυρία και πρωταρχικά «ερωτοτροπώντας» τρυφερά με το παρόν…»
Περισσότερα εδώ…
«…Στις μέρες μας το έργο-αίνιγμα ‘’Έντα Γκάμπλερ’’, παρουσιάζεται στο Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, σε μια διασκευή του Γιάννη Δρίτσα, η οποία κατορθώνει από τα πρώτα λεπτά να μας εισάγει στο κλίμα και στην ουσία της παράστασης. Τα ιδιαίτερα νοήματα, οι μύχιες σκέψεις, οι επακόλουθες πράξεις αλλά και οι συνέπειες αυτών είναι ξεκάθαρα στα μάτια του θεατή μέσω καθηλωτικών ερμηνειών αλλά και της αδιαμφισβήτητης χημείας των ηθοποιών…»
Περισσότερα εδώ…
«…Ο Νίκος Δαφνής σκηνοθετεί μέσα σε ένα ζεστό και λειτουργικό σκηνικό ένα εύκολα κατανοητό όσο και βαθύ έργο, κατευθύνοντας τους απόλυτα πειστικούς μέσα στη φυσικότητά τους Έλενα Τυρέα (Σάρα), Αυγουστίνο Ρεμούνδο (Τζέιμς), Κώστα Κλάδη (Ρίτσαρντ) και Χριστίνα Σιώμου (Μάντυ)…
Βλέποντας την εν λόγω παράσταση θα βρεθούμε αντιμέτωποι με χιουμοριστικά και μαζί ρεαλιστικά δοσμένα διλήμματα, που καθημερινά (τα τελευταία αρκετά χρόνια) έχουμε βιώσει ως πολίτες του κόσμου. Το έργο ασκεί καταφανώς κριτική στην κατευθυνόμενη δημοσιογραφία, άλλο ένα ακανθώδες ζήτημα των ημερών έντονα υπογραμμισμένο στη χώρα μας, ενώ ψέγει και τον ύποπτο ρόλο των μέσων – καθοδηγητών γνώμης που καρπώνονται και διαχειρίζονται την επικαιρότητα «αλλιώς».
Περισσότερα εδώ…
«…Ο Γιάννης Δρίτσας δημιούργησε ένα αριστοτεχνικό ιψενικό περιβάλλον, χωρίς σοβαροφάνεια και απόσταση. Οι ήρωες είναι προσβάσιμοι, κατανοητοί και επίκαιροι. Το σκηνικό εναρμονίζεται απόλυτα με τη σταθερότητα των πρωταγωνιστών και τη μυρωδιά παρακμής μιας εποχής. Η Αννίτα Κούλη , ως Έντα, αποτυπώνει τη κυνικότητα του χαρακτήρα της, την κενότητα,τη περιφρόνηση προς τους άλλους, την αυτοκαταστροφή της…»
Περισσότερα εδώ…
Παρουσίαση της παράστασης «Έντα Γκάμπλερ», του Χένρικ Ίψεν»
Περισσότερα εδώ…
«…Πρόκειται για μια παράσταση πολύχρωμη, κεφάτη και ουσιαστική, με χιούμορ και γρήγορη εξέλιξη που, με τα νιαουρίσματα και τους απίθανους σκυλοκαβγάδες της, συνεπήρε ακόμα και τα μικρότερα παιδιά του κοινού…»
Περισσότερα εδώ…
«…Το σοκ ήταν μεγάλο, γλυκύτατο και απόλυτα «φιλικό προς το χρήστη». Βλέποντας το Έντα Γκάμπλερ δεν ήταν δυνατό να μην παρασυρθούμε από τις ερμηνείες, από την ευρηματικότατη απόδοση του κειμένου, από τον τρόπο που πέρασαν σε μας οι ηθοποιοί τα μηνύματα…»
Περισσότερα εδώ…
«…Η δική του Έντα Γκάμπλερ θυμίζει σκανταλιάρικο ξωτικό ή άταχτο παιδί, που έχει χάσει το μέτρο του παιχνιδιού του και τα καμώματά του παίρνουν, σχεδόν άθελά του, μοιραία τροπή: ασφυκτιώντας μέσα σε μια πραγματικότητα με την οποία πεισματικά αρνείται να συμπράξει, αποπειράται να της επιβληθεί κυριολεκτικά με τα όπλα…»
Περισσότερα εδώ…
«…Είναι σοκαριστικό αυτό που θα παρακολουθήσετε. Φανταστείτε το σαλόνι ενός σπιτιού, με έναν αόρατο τοίχο γύρω του. Πίσω από αυτό τον τοίχο κάθονται οι θεατές. Αυτό που παρουσίασαν οι τέσσερις ηθοποιοί και αυτό που εξάρουμε από το βήμα του περιοδικού είναι η απόλυτη φυσικότητά τους. Δεν ερμήνευσαν, δεν έπαιξαν… ΗΤΑΝ οι τέσσερις χαρακτήρες του κειμένου. Για εκείνο το βράδυ (όπως και για κάθε παράσταση) εκείνοι οι άνθρωποι ήταν οι Σάρα, Τζέιμς, Ρίτσαρντ και Μάντυ. Άστραψαν οι τέσσερίς τους, αποδίδοντας με τρόπο που είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί στο χαρτί. Ο τρόπος που εναλλάσσονταν οι ατάκες, ο τρόπος κίνησης και αντιδράσεων, αυτά που έκαναν όταν δεν μιλούσαν… Η υποδειγματική σκηνοθεσία του Νίκου Δαφνή δεν άφησε τίποτα στην τύχη. Όλα ήταν ζυγισμένα σύμφωνα με το κείμενο, το τάλαντο, την απίστευτη ανάλυση χαρακτήρων στις πρόβες και την τρελή δουλειά που έχουν ρίξει σαν ομάδα. Αρωγοί στην όλη εξτραβαγκάνζα οι άψογοι φωτισμοί, οι οποίοι την έκαναν να εντυπωσιάσει ακόμα περισσότερο, ενώ πολλά μπράβο αξίζουν για τα σκηνικά και την επιλογή της μουσικής. Όλα τους λειτούργησαν σαν ένα σώμα…»
Περισσότερα εδώ…