Πήγαμε στην παράσταση “Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ έναν γλάρο να πετάει” στο Θέατρο “Κάτω από τη Γέφυρα” στον Πειραιά
Σε ένα θέατρο που φαίνεται ότι σέβεται σε όλα τα επίπεδα τους μικρούς και μεγάλους του θεατές, το γνωστό έργο του Luis Sepulveda ανέβηκε σε θεατρική διασκευή με εξαιρετικό θίασο που φαίνεται ότι απολαμβάνει αυτό που κάνει και το αντιμετωπίζει ως θέατρο ισότιμο με αυτό των ενηλίκων.
«Πνεύμονες». Μια παράσταση με μεγάλο ενδιαφέρον τόσο για τις ερμηνείες όσο και το στήσιμό της
” Επί σκηνής, χωρίς σκηνικά, χωρίς κοστούμια κατατίθεται η σχέση ενός ζευγαριού από την αρχή της ως το τέλος της. Σε κάποιους μπορεί να φανεί ένα πεζό, ρηχό κείμενο, χωρίς βαθείς προβληματισμούς και ανατροπές. Όμως η ίδια η ζωή, όταν παίζεται επί σκηνής από δυο νέους ηθοποιούς και αποδίδεται μόνο με την κίνηση και την έκφραση είναι ένα μεγάλο στοίχημα, που κέρδισε αυτή η παράσταση.
Οι δυο ηθοποιοί με μετατοπίσεις στον περιγεγραμμένο σκηνικό χώρο, με την ανάλογη κίνηση στο κρεβάτι, στο καναπέ, στο πάτωμα, στο μπαρ, στην τουαλέτα κάνοντας σεξ δημιουργούν εικόνες στον θεατή με τρόπο αφαιρετικό, αλλά πολύ άμεσο.
Οι εκφράσεις των ηθοποιών εξαιρετικές. Οι εκφράσεις της Ελένης Δαφνή μελετημένες και πάντα σύμφωνες με την κάθε στιγμή, είναι σαν με τις εκφράσεις της να ερμηνεύει τον λόγο του συγγραφέα και την ψυχική κατάσταση της ηρωίδας της.
Το ίδιο ο Βασίλης Ζώης, άλλοτε σα να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει, άλλοτε θυμωμένος, άλλοτε σε έξαψη, μετά παρηγορητικός ή απολογητικός όταν δηλώνει ότι θα ήθελε να συμμετέχει περισσότερο σε όσα συμβαίνουν στο κορμί της, αλλά εκ των πραγμάτων, εκ φύσεως αυτό δεν είναι εφικτό. Πώς να αντιληφθεί τις ορμονικές διαταραχές της, τον εκνευρισμό της, την προσμονή, την απογοήτευσή της; Νιώθει πολλές φορές ακυρωμένος.
Η σκηνοθεσία της Ειρήνης Λαμπρινοπούλου, με απλότητα και προσήλωση κυρίως στην καλλιέργεια της σχέσης των ηθοποιών, ώστε να αποδοθεί η σχέση του ζευγαριού, ανέδειξε με φυσικότητα και χωρίς ακροβατικά το κείμενο του Ντάνκαν Μακμίλαν και τη ρέουσα μετάφραση της Κρίστελ Καπερώνη. ”
“…Επιτεύχθηκε λόγω των καλών ερμηνειών, η επιθυμία του συγγραφέα που ήθελε ‘’το κοινό να αισθάνεται σαν να κρυφακούει μια πολύ προσωπική συζήτηση μεταξύ δύο σκεπτόμενων ανθρώπων που αγωνίζονται να κάνουν το σωστό.
Και.. άκρως ενδιαφέρον το τέλος. Με το τραγούδι που γράφτηκε (Μουσική: Ζήσης Μεζίλης, Κωστής Χρήστου) ειδικά για την παράσταση και που και αυτό αφήνει την νότα της αισιοδοξίας καθώς οι δυο ηθοποιοί-χαρακτήρες κρατημένοι από το χέρι, ατενίζουν με χαμόγελο το μέλλον, που αν προσπαθήσουν, ξέρουν πως μπορεί να γίνει καλύτερο.”
Οι “Πνεύμονες” και η επίσημη πρεμιέρα, από τον Νότη Ανανιάδη
Οι “Πνεύμονες”, η νέα παράσταση του Θεατρικού Οργανισμού “Κάτω από την Γέφυρα”, του Νίκου Δαφνή και η επίσημη πρεμιέρα της μας έδωσε την ευκαιρία να θυμηθούμε ορισμένα πράγματα περί τον πολιτισμό του μεγάλου λιμανιού – για τον οποίο, άλλωστε φημίζεται.
Κουβεντιάζοντας με την Ειρήνη Λαμπρινοπούλου
«…Σε μία μετά-πανδημική περίοδο επισφάλειας, το κέντρο των συζητήσεων, νομίζω, έχει εν μέρει μετατοπιστεί. Η οικολογική κρίση συνεχίζει να αποτελεί καίριο ζήτημα, αλλά συχνά εκτοπίζεται, ενδεχομένως και αντιδραστικά, από πιο καθημερινούς προβληματισμούς. Οι άνθρωποι – όπως και οι χαρακτήρες των Πνευμόνων – δέχονται έναν καταιγισμό από ειδήσεις, άρθρα, stories, threads, έρευνες, στατιστικά, τα οποία αδυνατούν να παρακολουθήσουν και να αφομοιώσουν, με αποτέλεσμα να γίνονται κυνικοί, παθητικοί παρατηρητές. Αλλάζουμε διατροφή, κάνουμε ανακύκλωση, παίρνουμε τα μέσα, κουβαλάμε παντού το παγούρι ή την κούπα μας, αλλά το eco-anxiety είναι εκεί και μας υπενθυμίζει ότι το στοίχημα δεν κρίνεται στο ατομικό, αλλά στο συλλογικό.»
Άραγε είναι ηθικό να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο σε έναν πλανήτη που καταρρέει, διερωτάται το βραβευμένο έργο του Ντάνκαν Μακμίλαν που ανεβάζει η Ελένη Δαφνή.
Η Ελένη Δαφνή και ο Βασίλης Ζώης μοιράζονται επί σκηνής το σύγχρονο, ανατρεπτικό έργο που φέρνει στο προσκήνιο τις αγωνίες της νέας γενιάς γύρω από τον έρωτα, την οικολογική κρίση, τα υπαρξιακά διλήμματα, σε σκηνοθεσία της Ειρήνης Λαμπρινοπούλου. Το βραβευμένο στα Off West End Awards ως το καλύτερο νέο έργο του 2013 θέτει κρίσιμα ερωτήματα, όπως το πόσο “κοστίζει” η αγάπη σε έναν πλανήτη που καταρρέει και αν είναι ηθικό να φέρεις ένα παιδί στον σημερινό κόσμο.
Οι “Πνεύμονες” του Ντάνκαν Μακ Μίλαν, ένα πανέξυπνο αστείο δράμα, για ένα ζευγάρι που δίνει φωνή σε μια ολόκληρη γενιά ανεβαίνει από νέους και υποσχόμενους καλλιτέχνες στον Πίσω Χώρο του Θεάτρου Κάτω από τη Γέφυρα.
Ένα ζευγάρι προσπαθεί να αποφασίσει αν πρέπει να φέρει ένα παιδί στον κόσμο που αντιμετωπίζει κλιματική κρίση, υπερπληθυσμό και κοινωνικές ανισότητες. Μέσα από τις συζητήσεις τους, εξερευνούν τις ανασφάλειες, τις επιθυμίες, τις φοβίες και τη δυναμική της σχέσης τους. Αυτή είναι η υπόθεση του έργου “Πνεύμονες” του βραβευμένου Άγγλου συγγραφέα Ντάνκαν Μακ Μίλαν, βραβευμένο στα Off West End Awards ως το καλύτερο νέο έργο το 2012. Αυτό το έξυπνο και αστείο δράμα, μια ιστορία παράξενης και αληθινής αγάπης ανεβαίνει στη σκηνοθεσία της Ειρήνης Λαμπρινοπούλου, της νεαρής σκηνοθέτριας που πρόσφατα τράβηξε την προσοχή μας με την ανάγνωση της στη “Λυγερή” του Ανδρέα Καρκαβίτσα στην Πειραματική του Εθνικού.
Η παράσταση θ’ ανέβει στον ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό Πίσω Χώρο του Θεάτρου Κάτω από τη Γέφυρα (από 24/3), ένα χώρο που η άμεση επαφή των θεατών με τη δράση μεγεθύνει το ρεαλισμό των σκηνών. Η παράσταση μυρίζει νιάτα καθώς τους ρόλους θα ερμηνεύσουν οι νέοι και υποσχόμενοι ηθοποιοί Ελένη Δαφνή και Βασίλης Ζώης.
Η ηθοποιός και σκηνοθέτης για την παράσταση που μαθαίνει στα παιδιά ότι το σώμα μας μάς ανήκει
« Η νέα ηθοποιός και σκηνοθέτης που μεγάλωσε και εξελίχθηκε μαζί με το Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, διαγράφοντας παράλληλα τη δική της διαδρομή, μιλά στο “α” για την παράσταση που έχουν αγκαλιάσει οι νεαροί θεατές που προσεγγίζει με ευαισθησία και αυθεντικότητα το θέμα της παιδικής κακοποίησης, αλλά και για τα επόμενα σχέδιά της.
Μιλήσαμε σε μία συνέντευξη εφ όλης της ύλης με την ηθοποιό και σκηνοθέτη της νέας γενιάς Ελένη Δαφνή, η οποία μας εκμυστηρεύτηκε πόσο αγαπά την οικογενειακή θαλπωρή που βιώνει στο Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα.
Φέτος σκηνοθετεί για δεύτερη συνεχή χρονιά την παράσταση “Κρατάς μυστικό;” που απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους, η οποία ξεκίνησε ως ένα διαδικτυακό κόμικ (διαθέσιμο για όλους στο kratasmystiko.gr), και προσεγγίζει το θέμα της παιδικής κακοποίησης με τρυφερότητα και ενσυναίσθηση.
Παράλληλα, θα μοιραστεί τη σκηνή του Θεάτρου Κάτω από τη Γέφυρα με τον Βασίλη Ζώη στους “Πνεύμονες” του Ντάνκαν Μακ Μίλαν, ένα έξυπνο γλυκόπικρο έργο που αναφέρεται με χιούμορ στη συζήτηση ενός ζευγαριού για τη γονεϊκότητα σε έναν πλανήτη που καταρρέει, σε σκηνοθεσία Ειρήνης Λαμπρινοπούλου (από 24/3)».