Είδαμε τις Ακρότητες στο Θέατρο κάτω απ’ τη Γέφυρα – Γράφει η Λένα Σάββα.
¨…Η σκηνοθεσία του Νίκου Δαφνή (να τονίσω την εξαιρετική μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη), δημιουργεί μια δυνατή παράσταση, που σε κρατά σε αγωνία από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό της. Γρήγορες εναλλαγές καταστάσεων, έντονοι διάλογοι, σασπένς και ανατροπές. Μια ζωντανή σκηνοθεσία, εύρυθμη και με απρόσκοπτη ροή, που αναδεικνύει τις υποκριτικές δυνατότητες των ηθοποιών και τα μεγάλα μηνύματα του έργου.
Μια γυναίκα παίρνει το νόμο στα χέρια της σε μια κοινωνία που ενοχοποιεί το θύμα κι αθωώνει τον θύτη. ¨
¨Πρόκειται για μια παράσταση, άκρως επίκαιρη θεματολογικά, που προορίζεται για γερά νεύρα. Ο σκηνοθέτης Νίκος Δαφνής έχει δώσει πολλή ένταση στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών του, ώστε να μας κάνει να νιώσουμε πραγματικά στο πετσί μας τα τεκταινόμενα.
Οι δυο βασικοί πρωταγωνιστές Ελεονόρα Αντωνιάδου και Θοδωρής Αντωνιάδης δίνουν επί σκηνής τον καλύτερο εαυτό τους, καταναλώνοντας μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Ειδικά η σκηνή της απόπειρας βιασμού μάς εντυπωσίασε με τον υψηλό ρεαλισμό της.¨
Διαβάστε το άρθρο εδώ.
“Η παράσταση που είδαμε ( και επαναλαμβάνω στον μικρό πίσω χώρο του ”Κάτω από την Γέφυρα, έχει σημασία αυτό) και η σκηνοθετική της ματιά, μας προσέφεραν, πέραν από την θέαση της, την υπαρκτή σχέση του Θεάτρου με την Ζωή μας. Με αυτό που αρνούμεθα να αποδεχτούμε, την ροπή μας να ”κλείνουμε τα μάτια”, να αυτοδιοριζόμαστε δικαστές και να επιβάλλουμε και την ποινή.”
Διαβάστε το άρθρο εδώ.
“Πρόκειται πραγματικά για μία χορταστική παράσταση. Τέσσερις ηθοποιοί που λειτούργησαν υποδειγματικά, ακολουθώντας το τάλαντό τους και τις οδηγίες ενός μπαρουτοκαπνισμένου σκηνοθέτη, ο οποίος μετέφερε μία κινηματογραφική ιστορία σε έναν πεπερασμένο χώρο και το έκανε να φαίνεται πιο φυσικό κι από τον τρόπο που εκπνέουμε.
Η ίδια η ουσία και η έννοια του θεάτρου σε κάτω από δυο ώρες.“
“…αυτές τις ποιότητες αναδεικνύει η σκηνοθεσία του Νίκου Δαφνή, που παραδίδει μία δυναμική παράσταση με νευρώδεις ερμηνείες. Ενέργεια στα ύψη, ευρυθμία, και ένας ρεαλισμός “τόσο όσο” που αποτυπώνει επιτυχημένα τη βία που εκλύουν οι “Ακρότητες”. Αυτό που επιτυγχάνει κυρίως η σκηνοθεσία είναι να αποσπάσει τέσσερις ξεχωριστές ερμηνείες, αποδίδοντας στο ακέραιο τους ηθικούς προβληματισμούς του έργου και διατηρώντας τη σκηνική ζωντάνια των προσώπων”
Διαβάστε το άρθρο εδώ
“To Θέατρο κάτω απ’ τη Γέφυρα τιμά τον Δημήτρη Ποταμίτη. Η παράσταση βασίζεται στο δικό του έργο, το δικό του όραμα και μάλιστα έχει την πρωτότυπη μουσική, την οποία έχει συνθέσει ο Γιάννης Ζουγανέλης.”
Πήγαμε στο “Αίσωπος…ένας φίλος απ’ τα παλιά” στο Θέατρο Κάτω από την Γέφυρα
¨…Μόνο ο κ. Δαφνής σκέφτηκε να κάνει μια παράσταση και να μάθουν τα παιδιά ποιος ήταν αυτός ο Αίσωπος που τόσα χρόνια μετά ακόμα συζητιέται και πάντα οι ιστορίες του μας διδάσκουν… πραγματικά δεν έχω λόγια!¨
“Ευχαρίστως θα έβλεπα και τρίτη φορά τις Ακρότητες, την καλύτερη – για εμένα – φετινή παράσταση.”
Kριτική & παρουσίαση από τον Μάριο Ιωάννου
Διαβάστε τη κριτική εδώ
“Εξαιρετικοί όλοι οι ηθοποιοί πραγματικά! Από τις παραστάσεις που βγαίνοντας, παίρνεις μια ανάσα βαθιά, μετά από μια ανάδυση στα έγκατα της θάλασσας…
Απολαυστική και άκρως ενδιαφέρουσα θεατρική πρόταση που δικαίως έχει ήδη αγαπηθεί από το κοινό.”
Διαβάστε τη κριτική από την Δήμητρα Τσιαούση
Πώς γίνεται ένα βίαιο έγκλημα να καταδικάζεται παγκοσμίως και ωστόσο να προκαλεί άσχημες υποψίες και ακόμη πιο άσχημη συζήτηση; Πώς γίνεται πολύ συχνά το θύμα να αμφισβητείται, να ντρέπεται και να λοιδορείται σε σημείο που το ίδιο το έγκλημα να παραμένει πεισματικά υποκατηγορούμενο και οι δράστες του συχνά να μένουν εντελώς ατιμώρητοι; Γιατί το σύμφωνο της κοινωνίας των πολιτών δεν κολλάει τη στιγμή που οι ζωικές μας φύσεις αποκαλύπτονται όταν οι περιπτώσεις βιασμού, σεξουαλικής κακοποίησης και ληστείας μπαίνουν στο δικαστικό σύστημα;
Δείτε την Κριτική από την Κάτια Σωτηρίου και Φωτογραφίες της Παράστασης από την Ελπίδα Μουμουλίδου
