¨…Χιούμορ αλλά και δραματικό στοιχείο διασταυρώνονται σε μια θαυμάσια σουρεαλιστική συνθήκη όπως οι ηθοποιοί περιδιαβαίνουν τον οριοθετημένο χώρο προσέχοντας διαρκώς μην ξεφύγουν από τα προκαθορισμένα όρια του, μην πέσουν στο κενό. Η ταράτσα μοιάζει να είναι το καταφύγιο αλλά και το κελί τους.¨
θεατρο.gr – ¨Μετά τη βροχή¨ – Κριτική Έλλη Διακογιάννη
