Ακρότητες
Σκηνοθεσία: Νίκος Δαφνής

ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ (Extremities) του William Mastrosimone
2ος χρόνος επιτυχίας
Μετά την επιτυχία της περσινής σεζόν με αλλεπάλληλα sold out και δεκάδες
εγκωμιαστικές κριτικές, το συγκλονιστικό έργο του Γουίλιαμ Μαστροσιμόνε σε
σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή, με τον Θοδωρή Αντωνιάδη στον ρόλο του βιαστή
Ραούλ και την Ελεονώρα Αντωνιάδου στον ρόλο του θύματος που μετατρέπεται
σε θύτη(;), συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά και για 20 μόνο παραστάσεις στο
Θέατρο Κάτω απ’ τη γέφυρα.

Το έργο:
Είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι:
Μόνο το 4% των βιασμών και το 9% από τις απόπειρες βιασμού καταγγέλλεται
επώνυμα και η υπόθεση φτάνει στο δικαστήριο.
Μόνο το 2% των υποθέσεων που παρουσιάζουν πειστήρια οδηγούν τους
δικαστές σε καταδικαστική απόφαση και το βιαστή στη φυλακή.
Κάθε βιαστής που συλλαμβάνεται έχει διαπράξει (κατά μέσο όρο) 29 βιασμούς, ή
απόπειρες βιασμού.
Αυτό – το σχεδόν αθέατο του εγκλήματος, ήταν ΕΝΑΣ από τους λόγους που
πήραμε την απόφαση να ανεβάσουμε τις «Ακρότητες».
Γραμμένο το 1978 αυτό το πολυβραβευμένο έργο, αφηγείται μια φαινομενικά
απλή (τρόπος του λέγειν) ιστορία: Ένας άντρας, μπαίνει σε ένα σπίτι να βιάσει μια
γυναίκα.
Αυτή, καταφέρνει να αποφύγει το βιασμό και να τον εξουδετερώσει.
Τον δένει χειροπόδαρα και τον βασανίζει βάναυσα. Οι ρόλοι αντιστρέφονται;
Ίσως.

Όταν στη σκηνή εμφανίζονται οι δυο συγκάτοικοι και φίλες της γυναίκας, αρχίζει
για μας η «ανάγνωση» του έργου, ο δικός μας προβληματισμός.

Η ηρωίδα διεκδικεί την έγκριση, την αποδοχή της πράξης της. Αλλά ΔΕΝ θα την
έχει.
Η μια (βιασμένη όταν ήταν έφηβη) προτείνει να τον αφήσουν να φύγει και να …
το ξεχάσουν. Η άλλη, να καλέσουν την αστυνομία, αφού «…υπάρχουν νόμοι που
πρέπει να τηρούνται».

Είναι και ο βιαστής, που θα μπορούσε να είναι το «καλό παιδί» της διπλανής
πόρτας.
Κυνικός, χειριστικός και επικίνδυνα πειστικός, θα εκλιπαρήσει τη συμπάθεια, με
επιχειρήματα που φαίνονται λογικά, αφού ο ίδιος είναι οικογενειάρχης, σεξουαλικά
χορτάτος και (προφανώς) δεν είχε λόγο να βιάσει. Θα ισχυριστεί ότι η γυναίκα
φταίει, που τον προκάλεσε με την προκλητική της εμφάνιση και την οικειότητα που
του έδειξε.
Εξ άλλου, ο βιασμός δεν έχει ολοκληρωθεί και η απόπειρα δεν αποδεικνύεται.
Αντίθετα, ο ίδιος είναι άγρια χτυπημένος και σχεδόν τυφλός… Αδιέξοδο.

Στο έργο (και προφανώς στην παράστασή μας) είναι διάχυτη η ακραία βία.
Το ίδιο και η αίσθηση ότι ο φόνος είναι κάθε στιγμή αναμενόμενος.
Επιλέξαμε να το παρουσιάσουμε στον λιλιπούτειο «Πίσω χώρο», ένα ιδιαίτερα
ατμοσφαιρικό χώρο που η άμεση επαφή των θεατών με τη δράση, μεγεθύνει το
ρεαλισμό των σκηνών, γεγονός που – χωρίς να είναι αυτοσκοπός μας –
διευκολύνει στη βιωματική προσέγγιση του έργου.

Επιτρέψτε μας, να αναφέρουμε ένα απόσπασμα του θεατρολόγου κ. Σάββα
Κυριακίδη, σε τοποθέτησή του για το συγκεκριμένο έργο: «…οι Ακρότητες,
ξεπερνούν τη διάσταση ενός σχολίου πάνω στο αποτρόπαιο θέμα της άσκησης
της βίας και ανοίγει μια πολυπλοκότερη και σαφώς πιο ενδιαφέρουσα κριτική των
παραμέτρων του κοινωνικού ιστού».
Αυτή η θέση, αποτελεί και την σκηνοθετική γραμμή στην παράστασή μας.

ΑΚΡΟΤΗΤΕΣ (Extremities) του William Mastrosimone
Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης
Σκηνοθεσία: Νίκος Δαφνής
Σκηνικά: Ελένη Σουμή
Κοστούμια: Ελένη Παπαδοπούλου

Μουσική επιμέλεια &
Βοηθός σκηνοθέτη: Κων/να Σαραντοπούλου
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Φωτογραφίες: Σπύρος Περδίου
Trailer: Στέφανος Κοσμίδης ~ ORKI

Παίζουν οι ηθοποιοί: Θοδωρής Αντωνιάδης, Ελεονώρα Αντωνιάδου,
Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, Σοφία Αγγελικοπούλου

Δείτε το Δελτίο Τύπου εδώ