«Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει». Γεύση από λονδρέζικο μιούζικαλ με την υπογραφή του Νίκου Δαφνή.
“Μια παράσταση που δεν πρέπει να χάσετε μικροί και μεγάλοι. Η «παρουσία» του Λουίς Σεπούλβεδα με σεβασμό πάντα εκεί στη σκηνή να εποπτεύει και να ακολουθεί τον αγαπημένο του γάτο, που έγινε ήρωας.
Είναι ένα έργο για τη συμπερίληψη, για την αποδοχή του άλλου, για τον σεβασμό, τον αλτρουισμό, ένας ύμνος στη ζωή μέσα από υπέροχες σκηνές, με μελετημένη κίνηση και χορογραφίες που δίδαξε η Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, με ωραία μουσική του Νίκου Τσέκου, που συχνά παρέπεμπε επίτηδες σε γνωστά τραγούδια, με καταπληκτικά σκηνικά, κοστούμια και μάσκες της Γιοβάννας Πρασίνου.
Παίζουν, χορεύουν και τραγουδούν εκπληκτικά οι ηθοποιοί Μαρουσώ Γεωργοπούλου, Νίκος Καραστέργιος, Βασιλική Κουλουμπή, Πασχάλης Μερμιγκάκης, Νεκτάριος Σμυρνάκης, Κατερίνα Τσεβά, Χρήστος Χρήστου, που εναλλάσσονται στους ρόλους, χρησιμοποιούν τα μαγικά σκηνικά που περιστρέφονται και δημιουργούν κάθε τόσο άλλο σκηνικό περιβάλλον, ενώ σκηνοθετούνται υπέροχα από τον Νίκο Δαφνή και τον Γιώργο Γιαννακόπουλο.”
Είδαμε την Ασκητική στο Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα – Κριτική της Παράστασης
“H σκηνοθετική προσέγγιση του Βασίλη Βασιλάκη επιλέγει να τονίσει τη συμβολική φύση του κειμένου, και κατάφερε να αποδώσει την πολυπλοκότητα και τη βαθύτητα της φιλοσοφίας του Καζαντζάκη.
Η Ασκητική στο Θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα» είναι μια παράσταση που προκαλεί και εμπνέει, που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς, όχι μόνο για την εξαιρετική καλλιτεχνική της ποιότητα, αλλά και για την πρόκληση που θέτει στον θεατή να αναλογιστεί τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής.”
“…Ο Βασίλης Βασιλάκης, ένας απ’ τους τελευταίους μαθητές του Καρόλου Κουν, σκηνοθετεί και ερμηνεύει ανατριχιαστικά την Ασκητική, περίπου 15 χρόνια τώρα, αφού πρώτα τη σπούδασε, την κοίταξε κατάματα και την κατέκτησε, την έκανε φύση του. “
Διαβάστε εδώ
” Η φυσικότητα και το μπρίο του ηθοποιού σε συνδυασμό με τη ζωηρή και διαδραστική σκηνοθεσία της Πέτρας Μαυρίδη δημιουργούν ένα πολύ ευχάριστο και απολαυστικό θέαμα, το οποίο πέραν του εύθυμου χαρακτήρα του καυτηριάζει όντως τα κακώς κείμενα μιας εποχής και δεν αρκείται σε φτηνά αστεία που ταλαντεύονται στα όρια της γελοιότητας. “
Διαβάστε εδώ
“…Το μετά τη βροχή είναι ένα διαμαντάκι μέσα στο θεατρικό τοπίο της Αθήνας.
Ελπίζω να συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν γιατί δεν την έχουν δει όσοι θα έπρεπε, δηλαδή όλοι! “
Διαβάστε την κριτική εδώ
¨…Χιούμορ αλλά και δραματικό στοιχείο διασταυρώνονται σε μια θαυμάσια σουρεαλιστική συνθήκη όπως οι ηθοποιοί περιδιαβαίνουν τον οριοθετημένο χώρο προσέχοντας διαρκώς μην ξεφύγουν από τα προκαθορισμένα όρια του, μην πέσουν στο κενό. Η ταράτσα μοιάζει να είναι το καταφύγιο αλλά και το κελί τους.¨
Διαβάστε την κριτική εδώ
“…Στο θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα», είδα μία εμπνευσμένη φουτουριστική σκηνοθετική – σκηνογραφική πρόταση.”
Διαβάστε την κριτική εδώ
“Ένα υπέροχο παραμύθι για τη σημασία της φιλίας που αξίζει να το παρακολουθήσετε.”
“…Πρόκειται για μία εξαιρετική πρόταση και μία παράσταση που από τώρα υπογράφω και με τα δύο χέρια τη συνέχειά της και του χρόνου. Και μακάρι να πάει και του χρόνου! Χρειαζόμαστε τέτοιες παραστάσεις… “
“…Θα έλεγα ότι όλη η παράσταση είναι ένα ” ξάφνιασμα” θεατρικό. Με διακριτή την αλληγορία που εμπεριέχεται στο κείμενο του Καταλανού Σέρτζι Μπελμπέλ όπως και την έντονη καταγγελτικότητα για τις σύγχρονες κοινωνίες μας.’
