
catisart.gr ~ Πνεύμονες – Κριτική Μαρία Μαρή
«Πνεύμονες». Μια παράσταση με μεγάλο ενδιαφέρον τόσο για τις ερμηνείες όσο και το στήσιμό της
” Επί σκηνής, χωρίς σκηνικά, χωρίς κοστούμια κατατίθεται η σχέση ενός ζευγαριού από την αρχή της ως το τέλος της. Σε κάποιους μπορεί να φανεί ένα πεζό, ρηχό κείμενο, χωρίς βαθείς προβληματισμούς και ανατροπές. Όμως η ίδια η ζωή, όταν παίζεται επί σκηνής από δυο νέους ηθοποιούς και αποδίδεται μόνο με την κίνηση και την έκφραση είναι ένα μεγάλο στοίχημα, που κέρδισε αυτή η παράσταση.
Οι δυο ηθοποιοί με μετατοπίσεις στον περιγεγραμμένο σκηνικό χώρο, με την ανάλογη κίνηση στο κρεβάτι, στο καναπέ, στο πάτωμα, στο μπαρ, στην τουαλέτα κάνοντας σεξ δημιουργούν εικόνες στον θεατή με τρόπο αφαιρετικό, αλλά πολύ άμεσο.
Οι εκφράσεις των ηθοποιών εξαιρετικές. Οι εκφράσεις της Ελένης Δαφνή μελετημένες και πάντα σύμφωνες με την κάθε στιγμή, είναι σαν με τις εκφράσεις της να ερμηνεύει τον λόγο του συγγραφέα και την ψυχική κατάσταση της ηρωίδας της.
Το ίδιο ο Βασίλης Ζώης, άλλοτε σα να μην καταλαβαίνει τι συμβαίνει, άλλοτε θυμωμένος, άλλοτε σε έξαψη, μετά παρηγορητικός ή απολογητικός όταν δηλώνει ότι θα ήθελε να συμμετέχει περισσότερο σε όσα συμβαίνουν στο κορμί της, αλλά εκ των πραγμάτων, εκ φύσεως αυτό δεν είναι εφικτό. Πώς να αντιληφθεί τις ορμονικές διαταραχές της, τον εκνευρισμό της, την προσμονή, την απογοήτευσή της; Νιώθει πολλές φορές ακυρωμένος.
Η σκηνοθεσία της Ειρήνης Λαμπρινοπούλου, με απλότητα και προσήλωση κυρίως στην καλλιέργεια της σχέσης των ηθοποιών, ώστε να αποδοθεί η σχέση του ζευγαριού, ανέδειξε με φυσικότητα και χωρίς ακροβατικά το κείμενο του Ντάνκαν Μακμίλαν και τη ρέουσα μετάφραση της Κρίστελ Καπερώνη. ”