Συνέντευξη με τους συντελεστές της παράστασης «Πνεύμονες», με αφορμή την Ημέρα της Μητέρας
Ε.Λ.: Ναι, μου αρέσει που δεν έχει ηθικολογία το έργο. Είναι απλά μια ιστορία. Μια πολύ ωραία ιστορία, πολύ καθημερινή, για ανθρώπους της διπλανής πόρτας.
Που όλοι, αυτοί είμαστε, δεν είμαστε ούτε ο Άμλετ, ούτε η Οφηλία, μπορεί να διαβάζουμε αυτά τα έργα, και να συγκινούμαστε με αυτές τις φοβερές, δραματικές ιστορίες αγάπης, που παλεύουν, και σκοτώνονται, και παίρνουν δηλητήρια, αλλά οι περισσότεροι έχουμε αυτές, τις απλές ιστορίες αγάπης, και μακάρι να έχουμε μια τέτοια.
Ε.Δ.: Πιστεύεις ότι θα φέρεις ένα παιδί στον κόσμο και δε θα κάνεις καθόλου λάθη. Μετά όσο μεγαλώνεις λες, θα κάνω όσο λιγότερα λάθη γίνεται, και μετά συνειδητοποιείς ότι είσαι ίδιος οι γονείς σου, οπότε πρέπει να ξαναδουλέψεις σε αυτό.
Β.Ζ.: Θεωρώ ότι οι προβληματισμοί που απασχολούν έναν νέο άνθρωπο σήμερα στην Ελλάδα είναι τεράστιοι. Γιατί και παγκοσμίως τα πράγματα είναι πάρα πολύ έκρυθμα, αλλά εγχώρια ειδικά, θεωρώ ότι η συνθήκη που ζούμε είναι τουλάχιστον απαγορευτική για την απόκτηση παιδιών.