ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ ΜΑΣ

Έντα Γκάμπλερ Hedda Gabler Henrik Ibsen

Έντα Γκάμπλερ (2018-2019)

Έντα Γκάμπλερ Hedda Gabler Henrik Ibsen

Έντα Γκάμπλερτου Henrik Ibsen
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιάννης Δρίτσας 

Συντελεστές
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιάννης Δρίτσας
Σκηνικά-κοστούμια, επιμέλεια φωτισμού/μουσικής & ερμηνείες:
Μαριάννα Λαγουρού, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Αννίτα Κούλη, Χριστίνα Κουλουμπή, Απόστολος Κρίτσας, Γιάννης Δρίτσας.

Η  «Έντα Γκάμπλερ» του Ερρίκου Ίψεν παρουσιάζεται από τις 29 Οκτωβρίου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα σε διασκευή του Γιάννη Δρίτσα.

Από τις πιο αμφιλεγόμενες θεατρικές ηρωίδες της εποχής της, η Έντα Γκάμπλερ, κόρη στρατηγού, νοιώθει να ασφυκτιά μέσα στον γάμο της με τον αφοσιωμένο Γιόργκεν Τέσμαν. Εγκλωβισμένη μέσα στην επιλογή της για μια πλούσια ζωή, τον περιφρονεί και τον κρατά σε απόσταση καταστρέφοντας σταδιακά τα πάντα γύρω της. Το παιχνίδι της με τις τύχες των ανθρώπων που εκλαμβάνει ως απόδραση από την πλήξη ακόμα και του γαμήλιου ταξιδιού, θα αποδειχτεί μοιραίο, φέρνοντας την αντιμέτωπη με τις μεγαλύτερες φοβίες της.

Ποια είναι η Έντα Γκάμπλερ; Ένα ερώτημα που βασάνισε μελετητές, σκηνοθέτες… και όσες την ερμήνευσαν. Μεταξύ τους η Ελεονόρα Ντούζε, η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, η Μάγκι Σμιθ, η Ιζαμπελ Ιπέρ, η Κέιτ Μπλάνσετ…
Ίσως να βασάνισε και τον ίδιο τον Ίψεν, αλλά αυτό δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Ποια είναι λοιπόν η Έντα Γκάμπλερ; Είναι ένα εύθραυστο φοβισμένο πλάσμα που ασφυκτιά εγκλωβισμένο μέσα σε μια άκρως συντηρητική κοινωνία, ή ένα απάνθρωπο «τέρας», έτοιμο να καταστρέψει και να αυτοκαταστραφεί;
Πολλοί, βρήκαν πολλά στοιχεία του Άμλετ στη Έντα Γκάμπλερ.
Και οι δυο γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν, αλλά δεν το κάνουν.
Γνωρίζουν τον ένοχο, αλλά ζουν δίπλα του. Και «φεύγουν» χωρίς στην πραγματικότητα να κάνουν τίποτα απ’ τα τόσα που σχεδίαζαν να κάνουν.

Για τον Γιάννη Δρίτσα που υπογράφει τη σκηνοθεσία «η  ‘Eντα Γκάμπλερ ως βασικός άξονας των χαρακτήρων του ομώνυμου θεατρικού έργου του Ίψεν, δεν διαφέρει πολύ από τον ψυχοπαθολογικό τύπο του μέσου ανθρώπου, τον ηθικώς και συναισθηματικώς στρεβλωμένο από τις συστημικές επιταγές που κινείται στα όρια του σαδομαζοχισμού υποταγμένος στο υλικό του ΕΓΩ. ‘Αθώος’ και ανεύθυνος στις επιλογές του, απέναντι σε ‘ένοχους’ και υπεύθυνους για ό,τι του συμβαίνει,  φτάνει σε ακραίες συμπεριφορές. Η παράσταση με την συγκεκριμένη ερμηνεία γίνεται καθρέφτης και αφορμή για ενδοσκόπηση με ανώδυνο τρόπο μιας και το ανθρώπινο δράμα έχει και την κωμική/γελοία του όψη».

Το έργο ανέβηκε στο θέατρο για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1891 στο Residenztheater του Μονάχου.

Trailer: Στέφανος Κοσμίδης
Fotos: Μαριέτα Ρούσσου & Julia x Gilda
Φωτισμός: Mπίλλυ Γιαννακόπουλος & Ορέστης Ψάλτης
Αφίσες & Social Media: Γιώργος Φερμελετζής
Δημόσιες σχέσεις: Eιρήνη Λαγουρού

Κριτικές για την παράστασή της «Έντα Γκάμπλερ»

Κριτική της Μάριον Χωρεάνθη στο diastixo.gr

«…Η δική του Έντα Γκάμπλερ θυμίζει σκανταλιάρικο ξωτικό ή άταχτο παιδί, που έχει χάσει το μέτρο του παιχνιδιού του και τα καμώματά του παίρνουν, σχεδόν άθελά του, μοιραία τροπή: ασφυκτιώντας μέσα σε μια πραγματικότητα με την οποία πεισματικά αρνείται να συμπράξει, αποπειράται να της επιβληθεί κυριολεκτικά με τα όπλα…»

Περισσότερα εδώ

 

Κριτική του Θανάση Σταυρόπουλου στο newslink.gr

«Ένα μικρό θεατρικό διαμαντάκι σπαρμένο στην αθηναϊκή θεατρική νύχτα. Κάπως έτσι θα μπορούσα να πω με δυο λόγια την αίσθηση που μου άφησε η παράσταση της ΕΝΤΑ ΓΚΑΜΠΛΕΡ στο θέατρο ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΦΥΡΑ.
…Κάπου λοιπόν εκεί, στον σταθμό του ΗΣΑΠ στο Νέο Φάληρο μια ομάδα ηθοποιών προτείνει. Αν τώρα όλοι εμείς περιμένουμε να στεγαστούμε θεατρικά αποκλειστικά και μόνο σε κεντρικές οδούς της πόλεως των Αθηνών, σε Μέγαρα, Στέγες και Ιδρύματα, νομίζω ότι χάνουμε τη μαγεία του θεάματος και κυρίως αυτού του ίδιου του θεάτρου. Όχι ως εικόνα, αλλά ως ουσία.»

Περισσότερα εδώ

 

Κριτική του Νίκου Ανδρείου στο nikosandreios.com

«…Η αρμονία της ομάδας των Ηθοποιών, κάτω από την baguette του Δρίτσα, σε κίνηση, λόγο και υποκριτική «ετερότητα» -προς εξυπηρέτηση των ρόλων- είναι αξιομνημόνευτη! Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε Λονδρέζικη λαϊκή παράσταση, που απευθύνεται άμεσα σε όλους χωρίς «αποκλεισμούς». Αγγίζοντας εφευρετικά την εποχή μας, σεβόμενη απόλυτα το παρελθόν, μα κυρία και πρωταρχικά «ερωτοτροπώντας» τρυφερά με το παρόν…»

Περισσότερα εδώ

 

Κριτική της Δήμητρας Τσιαούση στο elamazi.gr

«…Ο σκηνοθέτης Γιάννης Δρίτσας καταπιάνεται με ένα κλασικό αριστούργημα, την Έντα Γκάμπλερ, την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα του Ερρίκου Ίψεν που έχει αγαπηθεί από το θεατρικό κόσμο στην χώρα μας και κερδίζει το στοίχημα με το κοινό…»

Περισσότερα εδώ

 

Κριτική της Αγγελικής Μπάτσου στο noisy.gr

«…Η διασκευή και η σκηνοθεσία του Γιάννη Δρίτσα αντικατοπτρίζουν όλη την εμπειρία, την πρωτοτυπία και τον ιδιαίτερα ξεχωριστό νου του καλλιτέχνη μας, ο οποίος με πυξίδα την τριβή του ως ηθοποιός μπόρεσε να σκηνοθετήσει μια παράσταση, η οποία κέρδισε το παιχνίδι των εντυπώσεων με τον καινοτόμο τρόπο που παρουσίασε επί σκηνής τον καθένα ξεχωριστά και όλους τους πρωταγωνιστές μαζί…»

Περισσότερα εδώ

 

Κριτική της Άννας Σωτηρέλη στο lavitaradio.gr

«…Στις μέρες μας το έργο-αίνιγμα ‘’Έντα Γκάμπλερ’’, παρουσιάζεται στο Θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα, σε μια διασκευή του Γιάννη Δρίτσα, η οποία κατορθώνει από τα πρώτα λεπτά να μας εισάγει στο κλίμα και στην ουσία της παράστασης. Τα ιδιαίτερα νοήματα, οι μύχιες σκέψεις, οι επακόλουθες πράξεις αλλά και οι συνέπειες αυτών είναι ξεκάθαρα στα μάτια του θεατή μέσω καθηλωτικών ερμηνειών αλλά και της αδιαμφισβήτητης χημείας των ηθοποιών…»

Περισσότερα εδώ

 

Κριτική της Αναστασίας Ρούτση στο θέατρο.gr

«…Ο Γιάννης Δρίτσας δημιούργησε ένα αριστοτεχνικό ιψενικό περιβάλλον, χωρίς σοβαροφάνεια και απόσταση. Οι ήρωες είναι προσβάσιμοι, κατανοητοί και επίκαιροι. Το σκηνικό εναρμονίζεται απόλυτα με τη σταθερότητα των πρωταγωνιστών και τη μυρωδιά παρακμής μιας εποχής. Η Αννίτα Κούλη , ως Έντα, αποτυπώνει τη κυνικότητα του χαρακτήρα της, την κενότητα,τη περιφρόνηση προς τους άλλους, την αυτοκαταστροφή της…»

Περισσότερα εδώ

 

Κριτική του Δημήτρη Στεφανάκη στο fosonline.gr

Χριστούγεννα στο Θέατρο: Δέκα παραστάσεις που αξίζει να δείτε!
Έντα Γκάμπλερ. Κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει έναν Ίψεν, κι άλλο τόσο δεν μπορεί να αγνοήσει μια παράσταση της Έντα Γκάμπλερ που παρουσιάζουν νέοι και δυναμικοί ηθοποιοί στο Θέατρο, Κάτω από τη Γέφυρα.

Περισσότερα εδώ

 

Κριτική του Βασίλη Νάτσιου στο cosmopoliti.com (αφιέρωμα στην Γκάμπλερ με φωτογράφηση)

Έντα Γκάμπλερ: backstage στις πρόβες λίγο πριν την πρεμιέρα
«Η σκηνοθεσία του Γιάννη Δρίτσα και οι ερμηνείες των ηθοποιών κάνουν την Έντ Γκάμπλερ must see παράσταση.Και σκεφτείτε ότι είδαμε πρόβες!»

Περισσότερα εδώ

Ο Μάγος του Οζ (2017-2018)

 

Ήταν μια εξαιρετική παράσταση, πολύ καλύτερη από τις άλλες τρεις του … μακρινού παρελθόντος (1997, 2002 και 2008) που είχε τη μεγάλη επιτυχία που της άξιζε.

Το κείμενο, το επεξεργάστηκε από την αρχή ο Δαφνής, που έκανε και τη σκηνοθεσία.

Το σκηνικό (ένα τεράστιο βιβλίο με σελίδες που όταν γυρίζουν, αποτελούν το «φόντο» κάθε σκηνής) ζωγραφισμένο εξ’ αρχής από την σημαντική ζωγράφο Ελένη Σουμή.

Χορογραφίες των Δάφνη Δούλη και Καλλιόπης Κούρου.

Το μόνο που δεν άλλαξε, ήταν η εκπληκτική μουσική του αξεπέραστου Μίμη Πλέσσα και η παρουσία του Κώστα Κλάδη.

Έπαιξαν οι ηθοποιοί Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου (που δίδαξε και τα τραγούδια), Κατερίνα Τσεβά, Μαρουσώ Γεωργοπούλου, Πασχάλης Μερμιγκάκης, Οδυσσέας Κιόσογλου, Κώστας Τζαφέρης και ο αγέραστος λιόντας Κώστας Κλάδης.

Trailer Στέφανος Κοσμίδης
Σπικάζ Γιώργος Γιαννακόπουλος
Δημιουργία σπικάζ Μπίλλυ Γιαννακόπουλος

Η γραμμή (Τhe line) (2017-2018)

the line afisa

του Israel Horovitz

 Ήταν μια «ιδιαίτερη» παράσταση, ενός «ιδιαίτερου» έργου.

Πέντε πρόσωπα, πίσω από μια γραμμή, σε ένα άδειο χώρο.

Κανείς δεν θα μάθει, πού περιμένουν, γιατί περιμένουν, πόσο θα περιμένουν.

Αυτό όμως που θα μάθει είναι το τι είναι έτοιμος να κάνει ο καθένας για να είναι πρώτος στη γραμμή.  Θα μπορούσε να το πει κανείς «μαύρη κωμωδία». «Κωμωδία», επειδή οι θεατές ξεκαρδίζονταν στα γέλια σε όλη τη διάρκεια της παράστασης και «μαύρη» επειδή δεν υπάρχει κάτι αισιόδοξο στο τέλος της.

Αν και οι πληροφορίες μας για την «εμπορικότητα» του έργου σ’ όλο τον κόσμο μας είχαν γεμίσει ελπίδες, η παράσταση … «πάλεψε» για να βγάλει τη σαιζόν.Η παράστασή μας ήταν καλή και άρεσε σε όσους την είδαν.

Μόνο που αυτοί ήταν απελπιστικά λίγοι. Ευτυχώς υπήρξε μια βοήθεια από το ΥΠ.ΠΟ.Α. κι έτσι η οικονομική ζημιά δεν ήταν τόσο οδυνηρή.

Η καλή μετάφραση (Αργύρης Καλλίτσης) η εμπνευσμένη σκηνοθεσία (Κοραής Δαμάτης) και οι εξαιρετικές χορογραφίες (Μαρίζα Τσίγκου) ήταν τα ατού της.

Οι ερμηνείες (Αργύρης Αποστόλου, Γιάννης Δρίτσας, Κώστας Κλάδης, Κων/να Σαραντοπούλου και Νίκος Σταματόπουλος) ήταν πολύ καλές.

Αλλά … ο κόσμος δεν ήρθε. Συμβαίνουν αυτά. Απλά, ευχόμαστε να συμβαίνουν σπάνια.

DSC_3055 PM

4611 1491

 

 


 Κριτικές

• Από τις παραστάσεις που δεν αρκεί να την δεις μια και μόνη φορά.

Γράφει  o Γιάννης Γαβρίλης // Δημοσιγράφος ΕΡΤ 

• Η απόδοση του έργου είναι πολύ έξυπνη και οι ερμηνείες των ηθοποιών εκπληκτικές. Θα γελάσετε πάρα πολύ, αλλά στο τέλος του έργου θα νιώσετε ένα μεγάλο κενό στο στομάχι σας καθώς θα συνειδητοποιήσετε ότι όλο αυτό που ζήσατε είναι τόσο «αληθινό», τόσο κοντά μας. 

Γράφει η Ανθή Αγγελοπούλου // sofokleousin.gr/

• Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα εξαιρετικό έργο που συνδυάζει τα φιλοσοφικά με τα ρεαλιστικά ερωτήματα για τα οποία ο άνθρωπος ψάχνει απαντήσεις και υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κοραή Δαμάτη και την ερμηνευτική δεινότητα των ηθοποιών, το κοινό φεύγει από το εξαιρετικά ζεστό και άρτια διαμορφωμένο χώρο του θεάτρου «Κάτω από τη γέφυρα» με ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για να τις βρει.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Πλατής // theatromania.gr

• Αν όλα τα παραπάνω θέλετε να τα δείτε διακοσμημένα με γέλιο και με αξέχαστες ερμηνείες από μια φοβερή πεντάδα, το θέατρο «Κάτω απ’τη γέφυρα» σας περιμένει.

Γράφει η Αγγελική Μπάτσου // Kallitexnes.gr

• Έξοχες, στέρεες και καλοκουρδισμένες, οι ερμηνείες των ηθοποιών ισορροπούν με άνεση και σιγουριά ανάμεσα στην κατ’ επίφαση (φαρσο)κωμωδία και τη δηκτική βαρύτητα του κοινωνικού σχολίου, απογειώνοντας το σύνολο της παράστασης. 

Γράφει η Μάριον Χωρεάνθη // diastixo.gr

• Πάει καιρός που σε θεατρική παράσταση γέλασα αβίαστα με την καρδιά μου, που μοιράστηκα το γέλιο και τα σχόλια με τους άλλους θεατές –σαν ένα παρεάκι όλοι μαζί-,που αυτοσαρκαζόμενη έκλεινα το μάτι στις δικές μου φιλοδοξίες για πρωτιές, που ένα μάλλον «βαρύ» θέμα – η αγωνία και τα τεχνάσματά μας για την πρωτιά, όποια πρωτιά – εκτυλισσόταν εκεί απέναντι, στη σκηνή, βγάζοντάς μας τη γλώσσα και κάνοντας πιρουέτες στο χρόνο που περνώντας παραμένει ο ίδιος, μια γραμμή στο πάτωμα κι εμείς να σπρωχνόμαστε πίσω του. 

Γράφει η Μαρία Κουφοπούλου // Δημοσιογράφος

• Συνολικά, η εμπειρία της παρακολούθησης της παράστασης είναι όχι μόνο ευχάριστη, αλλά κυρίως πολύτιμη. Το θέατρο, όπως δείχνει πολύ καλά η Γραμμή, είναι ένας καθρέφτης. Σπανίως το κοιτάζει κανείς και φεύγει από αυτόν χωρίς να θελήσει να αλλάξει κάτι.

Γράφει η Κάτια Σωτηρίου // mytheatro.gr

 

Η ιστορία του γάτου που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει (2016-2018)


gatos--web

Από το 2013, ήταν στη σκέψη μας να ξανανέβει.

Και έγινε σαν ένα δώρο στους μικρούς θεατές μας για τα 20χρονα.

Ήταν μια από τις καλύτερες παραστάσεις που έχουμε κάνει.

Μια σειρά από ευτυχισμένες συγκυρίες (εξαιρετικό κείμενο, σπουδαίος θίασος, πολύ καλές σχέσεις) οδήγησαν σε μια από τις μεγαλύτερες (και οικονομικά) επιτυχίες μας.

 

Θεατρική απόδοση και σκηνοθεσία: Νίκος Δαφνής
Μουσική: Νίκος Τσέκος

Σκηνικά – κοστούμια –  μάσκες: Γιοβάννα  Πρασίνου

Χορογραφία – κίνηση: Αρετή Μώκαλη

Κατασκευή μασκών: Αλέξανδρος Λόγγος

Φωτισμοί: Χρήστος Τσαμπάς

Video – φωτογράφιση: Γιώργος Γιαννακόπουλος

Trailer: Στέφανος Κοσμίδης

 

Έπαιξαν οι: Μαρουσώ Γεωργοπούλου (2017-2018), Θοδωρής Ανθόπουλος (2016-2017), Ελένη Δαφνή (2016-2017) Οδυσσέας Κιόσογλου, Κώστας Κλάδης, Πασχάλης Μερμιγκάκης,
Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου (2017-2018), Κώστας Τζαφέρης και Κατερίνα Τσεβά

 

cats-thumbnails1

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ Σ’ ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΓΑΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΜΑΘΕ Σ’ ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ ΝΑ ΠΕΤΑΕΙ

 

trailer foto

https://www.youtube.com/watch?v=D25K6Jbj_jI

 

Χωρίς ντροπή (2017-2018)

Του Στέφανου Κακαβούλη

xorisntropi afisa

 

Ήταν μια καλή παράσταση σκηνοθετημένη από τον ταλαντούχο συγγραφέα της.

Θέμα της, οι κίνδυνοι που κρύβονται μέσα στο διαδίκτυο και έχουν θύματα νέα παιδιά.

Έπαιξαν οι ηθοποιοί:  Μαρία Βλάχου, Κώστα Κλάδης, Μαριέλλη Μανουδάκη και Γιάννης Τσουρουνάκης. Ακούστηκε η φωνή του Γιώργου Χαλεπλή.
χωρις_ντροπη_3

 

 

Πέντε σιωπές (Το έργο παίχτηκε 4 σεζόν 2014-2018)

Tης Shelagh Stephenson

               ΠΕΝΤΕ ΣΙΩΠΕΣ

(σε μετάφραση της Ελένης Ρεπούσκου)

Μια οικογένεια … τέσσερις σιωπές.

Και μια πέμπτη … Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ.

Μετάφραση : Ελένη Ρεπούσκου. Σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια, σκηνικός χώρος, Κοραής Δαμάτης. 

Άξιοι αρωγοί οι πέντε ηθοποιοί. Η Ιωάννα Γκαβάκου (μάνα 2014-2015), Μαρία Χριστοδούλου (μάνα 2016-2018) ο Νίκος Δαφνής, (πατέρας), η Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου (1η κόρη) και η Δανάη Καλαχώρα (2η κόρη, βραβεύτηκε για την ερμηνεία της απ’ τα Κορφιάτικα βραβεία το 2016).

Η παράσταση στέφθηκε από μεγάλη επιτυχία για αυτό και παίχτηκε για 5 σεζόν.

mikro arxeio 2

 


Είπαν για εμάς…….. 

Πέντε σιωπές. Δέκα. Εκατό σιωπές. Χίλιες. Στη φασαρία των δρόμων, στων σπιτιών τις συνευρέσεις, στα φωτισμένα γήπεδα των συναυλιών… αφουγκράζεσαι τον ήχο της σιωπής. Παντού. Εκκωφαντική σιωπή… όπως κι ο φόβος που την γεννάει. Ναι. Φοβάσαι. Φοβάσαι να μιλήσεις αληθινά για σένα. Φοβάσαι να ακούσεις τον άλλον. Φοβάσαι να καταγγείλεις. Φόβος. Απ’ την οικογένεια, απ’ το Σχολείο, απ’ το Κράτος, απ’ τη Θρησκεία, απ’ τα Μέσα Επικοινωνίας, απ’ την Πολιτική, απ’ τις Ιδεολογίες. Φόβος. Η βασική αιτία της σιωπής. Κονταίνει τους ανθρώπους τόσο φόβος, αδειάζει τα βλέμματα, μικραίνει τις κινήσεις, κι αρχίζουν ψιθυρίσματα και λειψές ανάσες κι άρρωστες ζωές. Ναι. Ο φόβος… γέμισε το δωμάτιο… γέμισε τον κόσμο όλο… η ώρα της σιωπής… για πόσο θα αφήσουμε να μας φοβίζει αυτός ο φόβος;
«Πρόκειται για το σχεδόν ντοκιμαντερίστικο δοκίμιο πάνω στην ενδοοικογενειακή βία με κύριο πυρήνα την αιμομιξία. Ένας πατέρας που με τη βιασμένη σιωπή της συζύγου του βιάζει τις δύο κόρες του. Όχι, το έργο δεν σκανδαλοθηρεί, δεν κραυγάζει, δεν επιθυμεί να προκαλέσει τον οίκτο, καταγράφει και συνάμα διαπιστώνει το γνωστό σύνδρομο της κοινωνικής ενοχής δια της αιδήμονος σιωπής. Μια υποδειγματική παράσταση».
(Κώστας Γεωργουσόπουλος)

«Το έργο της Στίβενσον θέλει να κάνει τα άηχα ηχηρά και ορατά τα αόρατα, με την κατά πρόσωπο ανάκλαση του θύματος πάνω στη δική μας αθωότητα κι απερισκεψία. Αγωνίζεται με δυο λόγια να διαλύσει τη σιωπή, πράγμα διόλου εύκολο εφόσον το αστικό θέατρο διαθέτει ως γνωστόν εξαιρετική ηχομόνωση και δοκιμασμένες δικλίδες ασφαλείας σε παρόμοια ζητήματα. Σε κάθε περίπτωση αυτή είναι η κατάληξη: η δική μας σιωπή, η ακινησία μας, ηαβελτηρία να δούμε τη βία ως απειλή της ανθρωπιάς και της ησυχίας μας». (Γρηγόρης Ιωαννίδης)

 

 

KATIA SOTIRIOU«Είναι μια συγκλονιστική στιγμή, από τις πιο δυνατές θεατρικές εμπειρίες που μπορεί να βιώσει ο θεατής που πάσχει με τις ηρωίδες,αλλά ξαφνικά τίθεται και ενώπιον της δικής του ευθύνης, με τη σιωπή της καθημερινότητάς του. Αυτό το φορτίο, σε ακολουθεί για πολύ μετά την παράσταση, και αυτός είναι ένας λόγος όχι απλά συγχαρητηρίων σε όλη την ομάδα της παράστασης, αλλά ενός μεγάλου ευχαριστώ». (Κάτια Σωτηρίου)

 

 

 

«Στο Θέατρο κάτω από τη γέφυρα δίνεται ένα Layout 1ομόλογης διάνοιας έργο, οι Πέντε σιωπές». (Λέανδρος Πολενάκης)

 

 

 

Δείτε το trailer

Σολομώντεια λύση (Το έργο παίχτηκε 2 σεζόν 2015-2017)

του Γιάννη Καλατζόπουλου

Ήταν μια ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ παράσταση.

Βασισμένη στον «Κύκλο με την κιμωλία», συγκίνησε τους θεατές και ιδιαίτερα όσους είχαν άμεση ή έμμεση σχέση με το μεγάλο ζήτημα της υιοθεσίας. Κι αυτό ήταν κάτι που δεν το περιμέναμε.

Το κείμενο του Καλατζόπουλου, η μουσική του Λέκκα, τα κοστούμια της Βολίδη και το ταλέντο των ηθοποιών, μας έδωσαν μια από τις καλύτερες παραγωγές μας, της πρώτης 20ετίας.

Και θα γινόταν σίγουρα και μια από τις μεγαλύτερες (οικονομικά) επιτυχίες μας, ΑΝ … είχε άλλο τίτλο.

Σκηνοθεσία – φωτισμοί: Νίκος Δαφνής

Μουσική – τραγούδια: Δημήτρης Λέκκας

Σκηνικά – κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη

Χοραγραφίες – κίνηση: Αρετή Μώκαλη

Βοηθός σκηνοθέτης – διδασκαλία τραγουδιών: Κων/να Σαραντοπούλου

Ζωγραφική σκηνικών – αφίσα: Ελένη Σουμή

 

Πήραν μέρος (με τη σειρά που εμφανίστηκαν) οι ηθοποιοί:

Κώστας Κλάδης, Κατερίνα Τσεβά, Οδυσσέας Κιόσογλου, Πασχάλης Μερμιγκάκης, Κώστας Τζαφέρης, Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου.

 

Τη φωτογράφιση έκανε ο Γιώργος Γιαννακόπουλος

 

Δείτε το trailer

VIVA

Ο Ακάλεστος (2012-2013)

του Στέφανου Κακαβούλη

Ήταν απλά ένα εξαιρετικό έργο και ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον θέμα.

Η προσπάθεια όμως να παρουσιαστεί σαν «ιδιαίτερο» έργο, η πολύ καλή παράσταση σαν «ιδιαίτερη» παράσταση και το ενδιαφέρον θέμα σαν ένα ιδιαίτερο θέμα, έβλαψε και το έργο και την παράσταση και «θόλωσε» το θέμα.

 

Ας θεωρηθεί ότι ήταν μια συμπαραγωγή του θεάτρου και ας αναλάβουμε την ευθύνη (θετική ή αρνητική) που μας αναλογεί.

 

Σκηνοθεσία: Στέφανος Κακαβούλης

Πήραν μέρος οι ηθοποιοί: Γιώργος Χαλεπλής, Δανάη Καλαχώρα, Οδυσσέας Κιόσογλου, Στέφανος Γεωργόπουλος

akalestos1

Κεντρική_Σκηνή


2017 – 2018 – Η ΓΡΑΜΜΗ (THE LINE)

2017 – 2018 – ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ

2017 – 2018 – ΓΚΡΕΚΑ ΜΑΝΑ

2016 – 2017 – ΓΚΡΕΚΑ ΜΑΝΑ

2016 – 2017 – ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ 

2015 – 2016 – ΟΙ ΑΛΛΟΠΑΡΜΕΝΟΙ

2015 – 2016 – ΓΥΝΑΙΚΑ ”LOSER”

2013 – 2014 – ΕΡΩΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

2012 – 2013 – ΜΙΚΡΑΣΙΑ

2012 – 2013 – ΕΡΩΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

2010 – 2011 – Η ΑΘΗΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑΙ

2009 – 2010 – ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΜΟΛΟΤΩΦ, ΚΥΡΙΕ ΤΣΕΧΩΦ?

2009 – 2010 – ΛΟΚΑΝΤΙΕΡΑ

2008 – 2009 – ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

2008 – 2009 – Η ΓΕΡΜΑ

2007 – 2008 – Η ΓΕΡΜΑ

2006 – 2007 – Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΡΟΥΛΑΣ

2005 – 2006 – ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΕ ΓΑ ΜΕΙΖΟΝΑ

2004 – 2005 – Ο ΠΛΟΥΤΟΣ

2004 – 2005 – ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ

2003 – 2004 – Η ΛΟΚΑΝΤΙΕΡΑ

2002 – 2001 – Ο ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ

2000 – 2001 – ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΤΖΟ ΕΓΚ

1999 – 2000 – ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ

1998-1999 –  ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ

1998 – 1999 – Ο ΠΛΟΥΤΟΣ

1997 – 1998 – ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΟΡΕΣΤΗ

1996 – 1997 – Ο ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΗΣ

Greka mana (Το έργο παίχτηκε 2 σεζόν 2016-2018)

Γκρέκα Μάνα

Συγγραφή-Σκηνοθεσία: Στέφανος Κακαβούλης

«Μια Μάνα – Μια χώρα»

Ένα σημαντικό έργο, ενός ταλαντούχου συγγραφέα, Το έργο παίχτηκε 2 σεζόν.

Σκηνοθεσία: Στέφανος Κακαβούλης
Έπαιξαν οι ηθοποιοί (με τη σειρά που εμφανίστηκαν στη σκηνή): Μαρία Χριστοδούλου, Γιάννης Βλάχος, Μαρία Γουλά.