Η γραμμή (Τhe line) (2017-2018)

του Israel Horovitz

 Ήταν μια «ιδιαίτερη» παράσταση, ενός «ιδιαίτερου» έργου.

Πέντε πρόσωπα, πίσω από μια γραμμή, σε ένα άδειο χώρο.

Κανείς δεν θα μάθει, πού περιμένουν, γιατί περιμένουν, πόσο θα περιμένουν.

Αυτό όμως που θα μάθει είναι το τι είναι έτοιμος να κάνει ο καθένας για να είναι πρώτος στη γραμμή.  Θα μπορούσε να το πει κανείς «μαύρη κωμωδία». «Κωμωδία», επειδή οι θεατές ξεκαρδίζονταν στα γέλια σε όλη τη διάρκεια της παράστασης και «μαύρη» επειδή δεν υπάρχει κάτι αισιόδοξο στο τέλος της.

Αν και οι πληροφορίες μας για την «εμπορικότητα» του έργου σ’ όλο τον κόσμο μας είχαν γεμίσει ελπίδες, η παράσταση … «πάλεψε» για να βγάλει τη σαιζόν.Η παράστασή μας ήταν καλή και άρεσε σε όσους την είδαν.

Μόνο που αυτοί ήταν απελπιστικά λίγοι. Ευτυχώς υπήρξε μια βοήθεια από το ΥΠ.ΠΟ.Α. κι έτσι η οικονομική ζημιά δεν ήταν τόσο οδυνηρή.

Η καλή μετάφραση (Αργύρης Καλλίτσης) η εμπνευσμένη σκηνοθεσία (Κοραής Δαμάτης) και οι εξαιρετικές χορογραφίες (Μαρίζα Τσίγκου) ήταν τα ατού της.

Οι ερμηνείες (Αργύρης Αποστόλου, Γιάννης Δρίτσας, Κώστας Κλάδης, Κων/να Σαραντοπούλου και Νίκος Σταματόπουλος) ήταν πολύ καλές.

Αλλά … ο κόσμος δεν ήρθε. Συμβαίνουν αυτά. Απλά, ευχόμαστε να συμβαίνουν σπάνια.

 

 

---

 Κριτικές

• Από τις παραστάσεις που δεν αρκεί να την δεις μια και μόνη φορά.

Γράφει  o Γιάννης Γαβρίλης // Δημοσιγράφος ΕΡΤ 

• Η απόδοση του έργου είναι πολύ έξυπνη και οι ερμηνείες των ηθοποιών εκπληκτικές. Θα γελάσετε πάρα πολύ, αλλά στο τέλος του έργου θα νιώσετε ένα μεγάλο κενό στο στομάχι σας καθώς θα συνειδητοποιήσετε ότι όλο αυτό που ζήσατε είναι τόσο «αληθινό», τόσο κοντά μας. 

Γράφει η Ανθή Αγγελοπούλου // sofokleousin.gr/

• Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα εξαιρετικό έργο που συνδυάζει τα φιλοσοφικά με τα ρεαλιστικά ερωτήματα για τα οποία ο άνθρωπος ψάχνει απαντήσεις και υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Κοραή Δαμάτη και την ερμηνευτική δεινότητα των ηθοποιών, το κοινό φεύγει από το εξαιρετικά ζεστό και άρτια διαμορφωμένο χώρο του θεάτρου «Κάτω από τη γέφυρα» με ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για να τις βρει.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Πλατής // theatromania.gr

• Αν όλα τα παραπάνω θέλετε να τα δείτε διακοσμημένα με γέλιο και με αξέχαστες ερμηνείες από μια φοβερή πεντάδα, το θέατρο «Κάτω απ’τη γέφυρα» σας περιμένει.

Γράφει η Αγγελική Μπάτσου // Kallitexnes.gr

• Έξοχες, στέρεες και καλοκουρδισμένες, οι ερμηνείες των ηθοποιών ισορροπούν με άνεση και σιγουριά ανάμεσα στην κατ’ επίφαση (φαρσο)κωμωδία και τη δηκτική βαρύτητα του κοινωνικού σχολίου, απογειώνοντας το σύνολο της παράστασης. 

Γράφει η Μάριον Χωρεάνθη // diastixo.gr

• Πάει καιρός που σε θεατρική παράσταση γέλασα αβίαστα με την καρδιά μου, που μοιράστηκα το γέλιο και τα σχόλια με τους άλλους θεατές –σαν ένα παρεάκι όλοι μαζί-,που αυτοσαρκαζόμενη έκλεινα το μάτι στις δικές μου φιλοδοξίες για πρωτιές, που ένα μάλλον «βαρύ» θέμα – η αγωνία και τα τεχνάσματά μας για την πρωτιά, όποια πρωτιά – εκτυλισσόταν εκεί απέναντι, στη σκηνή, βγάζοντάς μας τη γλώσσα και κάνοντας πιρουέτες στο χρόνο που περνώντας παραμένει ο ίδιος, μια γραμμή στο πάτωμα κι εμείς να σπρωχνόμαστε πίσω του. 

Γράφει η Μαρία Κουφοπούλου // Δημοσιογράφος

• Συνολικά, η εμπειρία της παρακολούθησης της παράστασης είναι όχι μόνο ευχάριστη, αλλά κυρίως πολύτιμη. Το θέατρο, όπως δείχνει πολύ καλά η Γραμμή, είναι ένας καθρέφτης. Σπανίως το κοιτάζει κανείς και φεύγει από αυτόν χωρίς να θελήσει να αλλάξει κάτι.

Γράφει η Κάτια Σωτηρίου // mytheatro.gr